Nadat de tweede week van mijn anti-keuzestress project een teleurstelling bleek te zijn, ondanks dat ik daar niet zoveel aan kon doen, besloot ik de derde week anders aan te pakken. Misschien was ik toch wel iets te hard van stapel gelopen in die eerste week? Of misschien had ik mijn verwachtingen wat te hoog ingesteld?? Hoe dan ook, voor de derde week besloot ik dat het thema ‘rust’ moest zijn. En dus heb ik even bewust rust genomen..
Ben ik er in geslaagd om iets creatiefs te doen?
De eerste paar dagen was ik nog herstellende van het ziek zijn, maar tegen het einde van de week dacht ik: wacht eens, ik had een plan om mijn hele papierblok uit elkaar te halen zodat ik niet elke keer een hoop tijd kwijt ben aan mijn papier voorbereiden.. waarom doe ik dat niet gewoon in één keer? Dan heb ik dat maar weer gehad! Zo gezegd, zo gedaan.
Dus wat heb ik dan gedaan?
Ik zette een podcast op, die een fictief restaurant volgt, genaamd Midnight Burger, dat zich door tijd en ruimte kan verplaatsen (het zal je ook niet verbazen dat ik tevens een groot fan ben van Doctor Who..), en ging rustig aan de slag. Papieren één voor één lostrekken, restjes van de lijmrand verwijderen bij elk vel en tot slot alle papieren voorzien van een randje tape zodat ik letterlijk alleen nog maar een vel hoef te pakken als ik wil beginnen. Helemaal zen.
En daarna.. begon het te jeuken. Ik voelde meteen zoveel potentie in al die blanco vellen die mij aan lagen te staren! Ik had nog één krabbel over van mijn vorige partij krabbels, dus waarom niet alvast een paar nieuwe maken? Bovendien had ik ook nog nieuwe ideeën voor het maken van die krabbels, want ja er zit wel degelijk logica achter. Dus ik maakte en stapeltje nieuwe krabbels. En ik maakte de laatste krabbel van die vorige partij af. En toen ook alvast één van de nieuwe..
Gelukkig, de creativiteit kwam dus toch weer om de hoek kijken! Bewijst maar weer dat het soms juist het beginnen is dat het moeilijkst is en niet het creatief zijn zelf. Ik denk dan wel eens aan de woorden “an object in motion, stays in motion”, wat een incomplete, en heel eerlijk ook tekortdoende, uitspraak is die gebaseerd is op de eerste wet van Newton: Inertia. Oftewel traagheid in het Nederlands.
Geen zorgen, natuurkunde was niet mijn sterkste vak en dit is geen wetenschappelijke blog. Excuses dan ook aan degenen die hier wel beter in thuis zijn en nu mogelijk met gekromde tenen zitten terwijl ze even tot tien moeten tellen 😉 Het punt dat ik probeer te maken is dat áls ik eenmaal in beweging ben, vooral op creatief vlak, dat ik gerust uren door kan gaan mits ik niet onderbroken word. Maar dat was ook wel te merken in het begin van week 1..
Conclusie: ik heb onverwacht toch best veel gedaan in de derde week! Alleen wel even wat later verslag van gedaan, want ik heb besloten dat ik die rust moet proberen te behouden. En als dat betekent dat ik niet precies binnen één week over mijn resultaten kan schrijven, dan is dat maar zo. Deze blog is ten slotte gewoon een soort dagboek. Alleen niet dagelijks.. ha!
Jaaa dat probeer ik nu ook al een tijdje te doen. Als ik vastzit zonder motivatie/inspiratie voor iets creatiefs ga ik mijn creatieve werkplek opruimen en ordenen, of dingen voorbereiden (zoals die lijmresten van je papier halen) dat ik makkelijk kan starten wanneer het er wél is. 9 van de 10 keer ben ik aan het einde met een project bezig omdat ik materiaal zag waar ik iets mee wilde of een abandoned WIP tegenkwam die ik toch af wilde maken. Werkt als een tierelier. Als je niet kan knippen, slijp je schaar.
Oeh wat heb je dat weer mooi verwoord! Die laatste zin ga ik ook zeker ergens opschrijven 🥰 En voor die ene keer dat het dan daar bij blijft: ook helemaal prima. Dan is de stap om ergens mee te beginnen de volgende keer immers weer een stukje kleiner. Hoe dan ook is het een win-win situatie! Leuk om te horen dat ik niet de enige ben die hier zo in staat.
Het zal je niet verbazen: ook ik kan ‘verdrinken’ in de zooi op mijn bureau en tijdens het opruimen een briefje vinden waar een aantekening voor een blog op staat. Een uur verder staan er dan al weer 2 blogs klaar, omdat ik me al schrijvend nog iets anders herinnerde.
En dagelijks bloggen……? Alleen als je het je energie geeft, anders schiet het zijn doel volledig voorbij.
Dus: goed bezig!
Oh ja, die verdwaalde briefjes met ideeën erop – zo herkenbaar! Of notitieboekjes die voor een deel gevuld zijn en die je dan later tussen een stapel boeken weer terugvindt.. Ik zie het altijd maar als cadeautjes van mijn vroegere zelf. Ach, uiteindelijk draait het allemaal om balans, niet waar? Net als met dagelijks bloggen inderdaad. Dankjewel, Ada!