Weg keuzestress #1 – Een warm onthaal

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: ik was behoorlijk zenuwachtig toen ik op 1 oktober besloot om mijn blog, en daarmee ook mijn anti-keuzestress plan, daadwerkelijk met anderen te gaan delen. De ruimte die al die tijd alleen van mij was geweest, had nu ineens een openstaande deur. En ja, dat was best wel even spannend. Ik deelde mijn blog op mijn Instagram, inmiddels hernoemd naar @slak_en_post.nl om bij mijn blog te passen, die bijna alleen maar Engelstalige volgers heeft, en toen.. urenlange stilte. “Zie je nou wel?” zei ik dan ook tegen mijn onzekerheid, “zo erg was dat delen toch helemaal niet?”

De volgende dag reageerde Carlijn, een vriendin van mij wiens moeder, Ada Waninge, de blog ‘De waarde van de dag‘ schrijft, en ik vertelde haar hoe haar moeder mij had geïnspireerd. Ik had het namelijk eerder dit jaar al eens met Carlijn gehad over hoe tof ik het vond dat haar moeder een blog had en hoe, en ik citeer mijzelf hier, “het internet zo’n onpersoonlijke eenheidsmassa lijkt te zijn geworden waarbij we slechts nog een handjevol websites gebruiken.” Het was dan ook dat moment dat er bij mij een klein zaadje werd geplant; Wat nou als ik op een dag ook gewoon een blog zou beginnen?

Afijn, dat zaadje ontkiemde en mijn blog is nu een piepklein plantje wat af en toe water vraagt in de vorm van blog posts. Ik heb dan weliswaar niet al te groene vingers, maar ik ben er inmiddels achter dat de meeste planten het vrij goed doen als je ze gewoon met rust laat. Dat deed ik met mijn blog dus ook. Ik ging verder met mijn ontbijt nadat ik op Carlijn had gereageerd en dacht er verder niets meer van. Ik was gewoon blij dat een aantal vrienden inmiddels de post op Instagram hadden gelezen en dat ze die leuk leken te vinden.

Weer een dag later had ik ineens een melding van mijn website: er is een reactie geplaatst! Oh? Dat is leuk!! Nog leuker was dat het Ada bleek te zijn en dat Carlijn haar kennelijk had verteld over mijn blog en hoe Ada mij had geïnspireerd. Ada had op haar beurt daar weer over geschreven op haar blog. Beste lezer.. ik voelde mij de koning te rijk! Voor mijn Engelse vrienden die nu waarschijnlijk een letterlijke vertaling krijgen: wat ik hier probeer te zeggen is dat ik mij erg gelukkig voelde, want hoe leuk is het als degene die je inspireert dat net zo leuk vindt en daar iets over wil delen?

Van het een kwam het ander en dankzij Ada kwamen er dus ineens nog meer lezers. Om nog even mijn metafoor van tuinieren aan te halen zou je dan ook kunnen zeggen dat mijn plantje nu naast water ook nog eens zonlicht krijgt 😉. Ik ben in ieder geval hartstikke gelukkig met het warme onthaal dat ik in de blog wereld heb gekregen en wou dat dan ook niet onopgemerkt voorbij laten gaan. Overigens gaat het met de creativiteit ook goed, maar daar zal ik in een volgende post meer over vertellen. Voor nu wou ik gewoon even een bedankje uitbrengen en mijn nieuwe lezers nogmaals van harte welkom heten!